viernes, 6 de noviembre de 2009

Pasta amb salsa de pastanaga


cenouras indo pra feira!!!, upload feito originalmente por Gabriola costurinha/rose.

Hoy tenemos para comer...

Pasta Fresca amb bolets i salsa de pastanaga

4 pastanagues
1 ceba
1 borsa de pasta de bolets (Rana)
Mig got de soja texturada
1 cullerada de mantega
Oli d'oliva
1 llauna de tomàquets pelats en el seu suc
romaní

Passar las pastanagues tallades en quadradets i la llauna sencera de tomàquets a la batedora.
Fregir la ceba en mantega fins a que es quedi dorada i afegir la crema de pastanaga. Afegir el romaní, la soja i una mica d'oli i deixar que es cuine tot per uns 20 minuts a foc lent.

Bullir aigua i sal i cuinar la pasta amb bolets. Servir la pasta amb la salsa immediatament. Es pot afegir formatge parmesà, però no ho es necessari.

Bon profit!

domingo, 1 de noviembre de 2009

Fim de Semana de Festa



Hemos tenido un fin-de de fiesta de cumple con todo rigor. Amigos, llamadas, pastel, fotos, videos, mimos...y con regalo que nadie encargó (los regalos de improviso son siempre los mejores): concertillo del Chico Espina en una sala muy chula sin micro ni na. No era mi cumple, pero si puedo aun así pedir un deseo, que eso se torne un clásico.

jueves, 22 de octubre de 2009

Tim e Nuno posam pra foto

 

Esses me-ninos estão ansiosos pelo nascimento dos seus respectivos donos...

lunes, 19 de octubre de 2009

Perguntas Geniais

Hi havía una vegada un comte que contava incomptables contes...

Temas pra discussão:

Porquê o vizinho de abaixo não vive aqui em cima?

Parece que para se superar uma perda de um amor, se precisa passar o mesmo tempo que se ficou junto, separado. Ah, namoro de um minuto, em um minuto se esquece! De um mês, em um mês; de cinco anos, em cinco anos! Nao sei qual o limite de essa teoria, pois, quanto pode chegar a sofrer quem ficou 40 anos com alguem?! Tristeza nao tem fim?

jueves, 8 de octubre de 2009

Las tetas


Pregunta de un peque con gran sorpresa: - Mamá, pero ¿¿dónde están tus tetas?? Bueno, hablamos de una mujer de edad mediana, eso de los 35, tumbada en la cama, esa dulce señorita no ha recurrido a silicionas ni a sujetadores sujetantes (al menos en ese momento) y como os podeis imaginar tiene cada teta por un lado, resultando en no tener ninguna más bien en su sítio. Bueno, nada de especial, pero esa dulce señorita soy YO. Los años dejan huellas. Y a explicar qué es la vejez, y el ciclo de la vida...

miércoles, 9 de septiembre de 2009

Nós + 2

Origami Arvores

Cada pessoa reage de forma diferente na hora de enfrentar um desafio na vida (já começa a diferença quando você chama de desafio e não de aperto, perrengue...)

A minha reação foi a mais normal para quem viveu em república por 6 anos e no total leva 17 anos dividindo apartamento com os amigos. E foi amigo que não acaba mais. Resolvi contar os que passaram por esta única casa nos últimos 4 anos e encontrei o seguinte resultado: seis ou sete brasileiros dos lugares mais diversos da terrinha; uma suiça, uma sueca, uma alemã, três húngaras e dois italianos, mais nós. Somando os meses que cada um ficou por aqui, éramos 4,5 pessoas em casa sempre. E foi uma fase deliciosa apesar do difícil que é não encaixar muito com a realidade de mais ninguém que está por perto, e ter que inventar a sua própria forma de ver a família. E viramos um clã.

Família é, segundo a Wikipedia, grupo de pessoas, ou um número de grupos domésticos ligados por descendência (demonstrada ou estipulada) a partir de um ancestral comum, matrimónio ou adoção. Nesse sentido o termo confunde-se com clã, onde em geral, o parentesco difere da relação biológica. A família é unida por múltiplos laços capazes de manter os membros moralmente, materialmente e reciprocamente durante uma vida e durante as gerações.
Também fala que sobre as famílias comunitárias, que ao contrário dos sistemas familiares tradicionais, onde a total responsabilidade pela criação e educação das crianças se cinge aos pais e à escola, nestas famílias, o papel dos pais é descentralizado, sendo as crianças da responsabilidade de todos os membros adultos.

Sair do comum, isso é o melhor das dificuldades da vida. E crescer. E agora, fechar essa porta e abrir uma nova, me trás um sorriso de alegria e melancolia na expressão.

miércoles, 2 de septiembre de 2009

Hoy tenemos para comer...

Pollo al curry con salsa de coco y puré de patatas
(para tres)

Ingredientes:
500g de pechuga de pollo cortada en cuadraditos
1 lata de leche de coco (hay en los paquis y chinos)
Curry en polvo
1 Cebolla
3 Patatas
1 vasito de leche
Mantequilla, salsa de soja y aceite de oliva

Freír la cebolla y añadir el pollo. Poner un poquito de salsa de soja; sal y curry a gusto, para dar sabor y color. Añadir la parte espesa de la leche de coco, que en realidad es sólo la mitad de la lata. Dejar cocinar a fuego lento por unos 15 minutos más para coger más sabor.

Puré de patatas todos saben, pero por si acaso: el secreto está en tener todas las patatas cortadas del mismo tamaño, para que se cuezan a la vez, (y cuanto más pequeñas, más rápido cuecen). Hervirlas con sal y una vez blanditas, chafarlas y añadir la mantequilla y la leche.

Servir el puré de patatas por debajo, con el pollo en salsa arriba.

Fácil y rápida, para amas y amos de casa atareados

martes, 1 de septiembre de 2009

El misteri TMB


"Servei en proves. Gracies per la vostra comprensió¨

Me pregunto comprensión de qué, y ¿Qué pruebas estarán haciendo??

Llevan mucho más de un año (años quizás) en pruebas... ¿TÁN complicado será informarnos quál es la siguiente parada?

lunes, 31 de agosto de 2009

Mal entendidos

En la panadería el domingo, la dependienta dice a un cliente que lleva un periódico y le pide una bolsa de plástico:
- El pan, con el periódico.
Se refiere al pan caliente, que le será mejor meterlo bajo el brazo, con el periódico, pues está calentito y se mantendrá así por más tiempo.

Una otra cliente lo escucha, y se va corriendo al quiosco a comprar El Periódico, pues a su entender, la dependienta decía que hoy con El Periódico le daban un cupón para el pan gratis.

Se arma pues un follón, ya que no encuentra el cupón y no tiene ya el dinero para el pan. ¿Quién es el culpable?

No lo sé. No me extraña lo más mínimo, si es que con todo lo que haces hay promociones...hazte cliente y te damos un boli con termómetro, o lo que sea.

martes, 25 de agosto de 2009

Els tres porquets

Cada a um conta a sua historia do jeito que melhor sabe ou convêm. A dos três porquinhos ficou mais ou menos assim: os três porquinhos construíram cada um a sua casa, pra se proteger do lobo, uma de concreto, uma de madeira e o último, mais despreocupado, montou uma barraca de camping. Veio o lobo e soprou, e pra surpresa dos outros porquinhos, que pensavam que esse mais hippie não escaparia, a barraca saiu voando, com porquinho dentro e tudo, virou um balão (versão de UP, da Pixar, pois está bem reciclar um conto com algo mais actual) e o porquinho se salvou, assim como os outros. A barraca voou muito, fez uma linda viagem e parou em outro camping....

Moral da história: acampar pode ser muito mais legal que um hotel 5 estrelas.

Fomos acampar dessa vez pertinho de Palamós, praia de Castell. Isso está na Costa Brava, mais ou menos uma hora antes da fronteira da Espanha e com a França no Mediterrâneo. A foto ficou assim desfocada e representa a nossa experiência, pois decidimos andar por uma parte de parque estadual que chega a Cap Roig, mas voltamos antes de chegar; depois soubemos que mais uns 100 metros e teríamos chegado ao destino final! O lugar é muito bonito e tem umas ruínas ibéricas, ainda por acabar de escavar, que um dia serão mais um motivo pra ser o grande atractivo do lugar. Mas o motivo actual, que já é mais que suficiente, é que a praia de Castell é a única que não tem nada construído na costa brava, está virgem e é maravilhosa.

martes, 18 de agosto de 2009

L'Alt Emporda

Alt Emporda, Presa de Boadella
Estuvimos de Camping por ocho días en el Alt Emporda, Girona, divisa con Francia. Nuestra suerte fue que llamamos a tres campings en la Costa Brava y todos estaban completos, así que decidimos hacer ruta de montaña y fue una gozada! El camping en que estuvimos está en Maçanet de Cabrenys, a 40 minutos de Figueres, por una carreterita espetacular, que pasa por pueblitos como Darnius, y también por la presa de Boadella. El paisaje es de mucho verde y naturaleza intacta, ni siquiera muy rural, o sea que más bien mata virgen. El camping de Maçanet tiene solo tres años, lo lleva una familia muy simpática y que parece no tener ganas de aprovecharse de los huéspedes, porque la verdad es que las parcelas son muy grandes y grande parte del camping no es de area de acampada. En pleno agosto, el camping tenía vidilla, pero no estaba nada lleno! El pantano de Boadella está a 20 minutos y tiene playas muy bonitas. En esa zona, se come muy bien y los precios son asequibles.

La Receta de más éxito en el camping fue (sencilla claro, pues hablamos de cocinar en con una bombona...)

Risoto de Caballa
(para dos)

1 vaso de arroz basmati
1 cebolla
2 latas de filet de caballa en aceite de oliva
1 brik de nata (mejor si de las espesas)

Hervir agua abundante con un poco de sal y aceite. Añadir el arroz y cocer hasta que esté al diente (unos 10 a 15 minutos)
Escurrir el arroz y separar
Sofreír la cebolla en aceite y cuando esté dorada, añadir la caballa y la nata. Dejar a fuego bajo por 10 minutos, para coger gustillo.

Mezclar la salsa con el arroz y servir al momento. Se puede poner un poco de parmesano.

viernes, 7 de agosto de 2009

Jardins Ideais

Jardins Ideais
Cómo aprovechar tu jardin y comer uvas sin agrotoxicos. Y mira que cada una está protegida con una cajita de plástico, o sea más cuidado imposible!

viernes, 24 de julio de 2009

Jardín ideal

Jardín idealEso es un jardín ideal para mí, pero como otro cualquiera en Friburgo, Alemanha. Para ellos super normal. Pero son chulisimos, todos llenos de plantas y flores, odores comestibles, colores y hierbas aromáticas. Aquí hay mucho encanto por todas partes. No es por nada que esa ciudad es la capital de la ecologia alemana, aparte de ser lider en energia solar en Europa!

miércoles, 22 de julio de 2009

Aquele Abraço!

IMG_0489
No hay nada como viajar por un pais de diferentes costumbres y estar en casa de amigos locales. Y por eso digo hoy que ahora mismo es mi oportunidad: estar en Alemania y quedarme en casa de familia de cuidad pequeña, que serán no solo más amigos, pero sobretodo más autenticos. Es tudo perfecto! Aparcas tu coche dentro de un parking como de edificio, pero que simplemente tiene una porta que da dentro de casa! No hay asaltos pero el vecino de al lado cuando se va de vacaciones te deja las llaves de casa para que la abras cada día y no parezca muy vacia; aqui nunca sabes los horarios normales de las cosas, asi que te pierdes entre cervezas buenisimas - y cenar cuando? Hombre, la cerveza es de peso y alimenta mucho. Viva la cevada.
Abrazos y besos son escazos... No me acostumbro y a veces creo que me miran como: vale, estoy preparado, ya me puedes abrazar y besar otra vez! Y cómo saber qué es shampoo y qué es acondicionador sin antes quedar con el pelo aplastado?

domingo, 19 de julio de 2009

Llamada al Pueblo Español

Hemos estado en el Pueblo Español hoy. Había cine (Mecal creo que llamaba, un festival que tambien participa el CCCB de cortos todos los veranos) y concertillo en directo, voz y guitarra en el Patio Cordobez. Es precioso el sitio y se está muy a gusto pero no hay casi nadie y poco ambientillo. Que pena! No sé quien se lo lleva y gestiona pero pide cambio, que llenen esas casas, patios, jardines y calles, que haya cine a la fresca y propaganda, programas culturales y expos para que parezca un pueblo español vivo. Bueno, es verdad que los pueblos los hay de los más vivos y de los más tranquilos pero ese pueblo se merecia el calò de andalucia, la movida de los pueblos de verdad.

Y ahora en casa solos, escuchando un vinilo de Chico Buarque, parece que hay más calidez que en el Poble.

martes, 14 de julio de 2009

Tattoo Estrela, Carambola

Sabe, de saber
Sabedoria e sabor
Sábio
Caramba, carambola
coração dividido
coração partido

Não escolhi ser assim
Coração grande, caramba, carambola
Não escolho os meus sonhos
Desejos e amores
Minha abstinência e amnésia

Coração grande,
Caramba carambola
Fruta, estrela e bola
Te quero, e adoro
Sabor de carambola

Não sei mais que gosto tem
Fruta brasileira, amor primeiro
Coração dividido
Por um oceano inteiro

Já não troco minha estrela verdadeira
Por carambola, estrela passageira,
as vezes saborosa, as vezes traiçoeira

Fruta, estrela, bola
ainda te quero e adoro

===================================================

Esse poema nació dentro de mi en 2004 y salió corriendo por la punta del boli, mi sentimiento más puro de amor al Brasil. Carambola es una fruta que consideramos brasileña, o al menos muy típica nuestra en forma de estrella - star fruit se llama en inglés, pero que es originaria de India. Es ácida y sabrosa. Como todas las frutas, es muy bonita pero se pudre si uno no se la come.

lunes, 13 de julio de 2009

Uma oração

Hoje de manhã
eu vi você
E eu não entendo o porquê
Dessa separação

Uma oração
Ai se eu pudesse, uma oração
Ai se eu soubesse uma oração

A vida tá boa
Tá tudo bem por aqui
Mas você ainda dentro do coração

Uma oração

Passou, passou,
Nada disso volta atrás
Festa, violão e risa
Onda do mar risada, que levou tudo
Mas ainda escuto

Será que dentro das conchas realmente tem barulho de mar?
Posso escutar mesmo de longe essa brisa de novo?

Acabou a festa
Mas o mar ainda brinca dentro desse caramujo meu.

sábado, 11 de julio de 2009

Recetas y sítios lejanos

De verdad, de tanto estar pensando en blogs ayer, esa noche soñé que había iniciado uno nuevo, y que ese se llamaba "El quinto coño", y era un Blog sobre viajes a sitios exóticos y perdidos, y por supuesto lejanos.

Pero antes de eso se me ocurrió también empezar a poner las recetas de cocina que voy creando, que son muchas, en ese o un nuevo Blog. No estaría nada mal tenerlas ordenadas.

Todas las recetas son muy sencillas. Normalmente me acuerdo de algún comentario de alguien tipo "huummmm aquella salsa trufada" y se enciende la luz.

Aquí la primera, aprovechando que esos días tenía el mercado de Chamberí al lado de casa con cositas muy buenas y frescas. Una sencillísima para empezar.


Gnocchi de Patatas con Salsa de Trufas Negras

1 paquete de gnocchi Giovanni Rana
100g de mantequilla
15g de trufas negras
1 cebolla pequeña
50g de queso parmesano rallado

Cortar las trufas en trocitos muy pequeños, y la cebolla en tiritas muy finas. Freír ambas cosas en la mantequilla y reservar.

Cocinar el gnocchi en mucha agua y sal por apenas 2 minutos. Mezclarlos con la salsa y añadir el parmesano. Servir inmediatamente.

Es una receta para dos personas.

viernes, 10 de julio de 2009

Diegodabo



A principios de verano fuimos al Tibidabo. Qué gustazo!

O dia que eu comi uma melancia e a Dani viu

O dia que eu comi uma melancia e a Dani viu

Estoy configurando mis cuentas en Internet y contectandolas todas. Esa foto es muy simbolica pues unos dias despues se me complico la vida. Hacia mucho que no tenia tiempo para entretenerme como hoy...

Diego vê tudo azul

Óculos 001

Ver o mundo de outra cor, quando mais cedo se pode ter um novo ponto de vista, melhor.

La vuelta

Vuelvo en castellano para hacerme entender mejor, inspirada por estar en la capital por unos días.
A ver si siguiendo esa lógica, de vuelta a Barcelona me dá por escribir por fin en catalá.
He visto todo lo posible y imaginable de expos y museos que uno puede llegar a ver en 9 días: El Prado, Museo Sorolla, Thyssen, Reina Sofia y Museo del Traje.
Cosas que vi en los museos y me encantó: la luz y el blanco de los cuadros de Sorolla, uno de ellos madre y hijo recién nacido en la cama; pintores desconocidos para mí que me llamaran la atención: un cuadro de Hassam Childe, un tipo de New Hamshire; Andre Albert de París con unas mujeres cosiendo; un cuadro de madre y hija de Maurice Denis llamado "La corona de Margaritas",
La cosa es que me sobra tiempo y me falta dinero, y hay una normativa europea que dicta que los museos son gratuitos para parados. Y hasta ahora, aunque no siempre esté indicado en la entrada de los museos, todos lo han cumplido.